به گزارش سینماپرس و به نقل از  روابط  عمومی فیلم «قفس» عابدین مهدوی در نامه ای سر گشاده خطاب به  ابراهیم  داروغه زاده نوشت : با احترام فراوان به مسئولین جشنواره و تنها به خاطر زحمات بی بدیل گروه سازنده این اثر که طی یک سال و چند ماه زحمات شبانه روزی در سخت ترین شرایط و بدون از هیچگونه حمایت مالی سازمانی یا ارگانی، توانستند اولین فیلم جنگی سینمای مستقل و کاملا مردمی ایران را بدون استفاده از  هیچگونه جلوه های ویژه کامپیوتری رقم بزنند، ایراد می کنم که  نسخه ای از  فیلم سینمایی «قفس» همزمان با فیلمبرداری صحنه های پایانی  به دفتر جشنواره ارسال شد اما بدلیل اینکه  فیلم پروانه نمایش سینمایی نداشت،   دبیرخانه جشنواره از  پذیرش  نسخه فیلم خودداری کرد و پس از تماس با جناب آقای فرجی، قرار بر این شد که به دفتر سینمای حرفه ای ارسال تا در شورای پروانه نمایش بازبینی و سپس به دفتر جشنواره ارسال شود  اما متاسفانه این کار صورت نگرفته بود و بعد از پیگیری های ما مشخص شد که هیئت انتخاب فیلم را تماشا نکرده است و به همین دلیل نتوانسته  در زمان  معرفی فیلمهای بخش نگاه نو (فیلمهای اول) نظر خود را اعلام کند، بعد از تماس با شما و پیگیری های بسیار قرار شد نسخه دیگری از فیلم که کاملتر بود را به دبیرخانه تحویل بدهم و  بنده نیز نسخه ای از فیلم را روز چهارشنبه به سیمون سیمونیان  مسئول دبیرخانه جشنواره و بر اساس تاکید شما تحویل دادم، اما متاسفانه بعد از اعلام اسامی فیلمهای دو بخش نگاه نو و سودای سیمرغ نه تنها نام فیلم «قفس» در این دو بخش نبود بلکه شوربختانه تر حتی فیلم برای اعضای هیات انتخاب نیز به نمایش در نیامده است و اعضای هیات انتخاب از تماشای چنین فیلمی ابراز بی اطلاعی کردند.

 اکنون  با توجه به اینکه  شما را فردی امین و صادق می دانم و  با هدف اینکه پاسخی قانع کننده  برای  دوستان و همکارانم که صادقانه و با تمام وجود در کنارمان ایستادند،   داشته باشم به ما اعلام کنید که چرا این فیلم توسط  هیئت انتخاب دیده نشده است، آیا  عمدی در کار بوده است آیا هیچ فرد مستقلی حق ندارد با بودجه خود فیلمی درباره  ارزشهای انقلاب اسلامی و موضوعات انسانی بسازد و در جشنواره شرکت کند و همواره باید فیلم های ژانر جنگی توسط یک عده ای خاص و یا ارگان های خاص ساخته و تولید شوند؟

 ایا شخص و اشخاصی در سیستم و بدنه وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی با این گروه و یا اثر و یا شخص بنده مشکلی دارند؟ و یا اینکه باز هم ماجرای تفاوت و دعوای سینمای بدنه و سینمای مستقل به پیش می آید؟  آیا اثری با پول وام و قرض و هزار مشکلات، خود را با عواملی حرفه ای و به درستی به پایان می رساند و زیر بلیط هیچ تهیه کننده دولتی، نیمه دولتی، مافیایی و غیر مافیایی نمی رود، شاید گناه کرده است که خواسته است روی پای خویش بایستد.

 از شما تقاضا دارم تنها و تنها، به خاطر زحمت کشان این فیلم که تنها به عشق درد و ظلمی که زنان و دختران کوبانی در طی این سالها توسط گروه تروریستی داعش متحمل شدند، پای این اثر مستقل ایستادید و  به خاطر خون شهدای بین المللی از سراسر نقاط دنیا، به این سوالات پاسخ دهید. عزتتان پایدار